Εφημερίδα Σχολείου

Η 11^η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί από την Παγκόσμια Κοινότητα ως ημέρα αφιερωμένη στο παιδί. Στο παιδί, που ακόμα και σήμερα, που διανύουμε τον 21^ο αιώνα, τον αιώνα της τεχνολογικής ανάπτυξης, της προόδου και της ευμάρειας, βιώνει σε πολλές χώρες του πλανήτη βασικές στερήσεις. Στερούνται βασικών υπηρεσιών υγείας, τροφής, εκπαίδευσης και πληροφόρησης.

Εμείς, τα παιδιά του Β1 Τμήματος θέλοντας να γιορτάσουμε αυτή τη μέρα κάναμε διάφορες δράσεις.

• Τραγουδήσαμε το ποίημα «Αν όλα τα παιδιά της Γης», το δραματοποιήσαμε και ύστερα ζωγραφίσαμε.
• Φτιάξαμε δύο αφίσες με μηνύματα και φωτογραφίες αφιερωμένες στα παιδιά όλου του κόσμου και ειδικά αυτά που ταλαιπωρούνται από τους πολέμους και βιώνουν το δράμα της προσφυγιάς.
• Διαβάσαμε και ακούσαμε στο Εργαστήριο της Πληροφορικής το βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά «Όλοι γεννιούνται ελεύθεροι».

Από τους μαθητές του Β1 Τμήματος και τη δασκάλα τους Αγγελάτου Γεωργία. 

Ο λαός μας πίστευε ότι κάτω από τη γη ζουν αλλόκοτα πλάσματα, οι καλικάντζαροι. Τους φαντάζονταν άσχημους με μαύρη μορφή, κόκκινα μάτια, πόδια τραγίσια και σώμα τριχωτό.

Όλο το χρόνο οι καλικάντζαροι προσπαθούν να κόψουν το δέντρο που βαστάει τη γη, είτε πελεκώντας με το τσεκούρι, είτε ροκανίζοντάς το με τα μακριά και σουβλερά τους δόντια. Το Δωδεκαήμερο, τις ημέρες από τα Χριστούγεννα μέχρι την παραμονή των Φώτων, αφήνουν το ετοιμόρροπο δέντρο να πέσει μόνο του κι ορμούν στη γη τραγουδώντας και χοροπηδώντας με σκοπό να πειράξουν τους ανθρώπους με τα καμώματά τους.

Οι καλικάντζαροι εξορμούν τη νύχτα, μπαίνουν στα σπίτια από την καμινάδα ή την πόρτα, τρώνε τα γλυκά, μαγαρίζουν τα φαγητά, τα νερά και τα κρασιά και κάνουν τα σπίτια άνω κάτω βρομίζοντάς τα. Πηγαίνουν ακόμη στους μύλους και σκορπούν το αλεύρι εδώ και εκεί. Άμα δουν κανένα μοναχικό διαβάτη, τον τραβολογούν, καβαλικεύουν στους ώμους του ή τον πιάνουν απ? το χέρι και χορεύουν μαζί του ως την αυγή.

Την παραμονή των Φώτων, που ετοιμάζεται να αγιάσει ο παπάς, οι καλικάντζαροι αναγκάζονται να επιστρέψουν στα έγκατα της γης. Εκεί τους περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη: βρίσκουν το δέντρο της γης ολόγερο. 

Ξαναρχίζουν λοιπόν με μανία το ροκάνισμα μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα!

Οι μαθητές Β2 τάξης και η δασκάλα τους Ανδρομάχη Καφαντάρη.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (3 Δεκεμβρίου), σας προτείνουμε να διαβάσετε το βιβλίο:

«Θέλω μόνο να παίξω μαζί σου»
του Μερκούριου Αυτζή
Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

«Ο Μάνος με τα σκιστά μάτια και το πλακουτσό πρόσωπο είναι ένα αγόρι διαφορετικό από τ? άλλα. Γι? αυτό και τα παιδιά της γειτονιάς του δεν παίζουν μαζί του. Εκείνος, όμως, ξέρει να παίζει, ξέρει να μοιράζεται, μα πάνω απ? όλα ξέρει να αγαπά?»

Οι μαθητές του Β2 και η δασκάλα τους Ανδρομάχη Καφαντάρη.

Οι πρόσφυγες εγκαταλείπουν κατά κύματα τις περιοχές στις οποίες γίνεται πόλεμος. Επιλέγουν διαδρομές με τρένα ή βάρκες που ελπίζουν ότι θα τους οδηγήσουν στα πιο κοντινά μέρη που θα είναι ασφαλείς.

Οι διαδρομές αυτές είναι πολύ επικίνδυνες και μερικοί πεθαίνουν. Όλοι μας βλέπουμε καθημερινά στην τηλεόραση φρικτές εικόνες, με άψυχα κορμάκια μικρών παιδιών από πνιγμό και με παιδιά χαμένα στον δικό τους κόσμο, που αν κοιτάξεις βαθιά μέσα στα μάτια τους θα δεις τον τρόμο που πέρασαν μες στα σαπιοκάραβα.

Όσοι σωθούν πάνε σε ελληνικά νησιά και όλοι οι κάτοικοι προσπαθούν να βοηθήσουν. Γι' αυτό και εμείς συγκεντρώσαμε και τους στέλνουμε φαγητό και ρούχα για να μην πεθάνουν από την πείνα και το κρύο.

Επειδή είναι άδικος ο πόλεμος και όλα αυτά που περνάνε οι πρόσφυγες, πρέπει να τους συμπαρασταθούμε με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας. Πρέπει να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας κάθε στιγμή.

Οι μαθητές του Τμήματος ΣΤ1 και η δασκάλα τους Αλεξάνδρα Αριστείδου.